وظیفه‌ سیستم سوخت‌رسانی در خودروها تزریق مخلوط هوا و سوخت بهینه شده به موتور خودرو است. این کار باید متناسب با شرایط عملکردی موتور در هر لحظه انجام شود. به این معنی که، سوخت رسانی باید متناسب با شرایط مختلف موتور در طول حرکت انجام شود.

سیستم‌های سوخت‌رسانی به ۲ دسته کلی کاربراتوری و انژکتوری تقسیم می‌شود. سیستم‌های کاربراتوری تنها سیستم رایج تا پیش از ۱۹۸۰ بودند. اما از دهه‌ ۸۰ میلادی به بعد، خودروسازان به فکر مدیریت بهینه‌ سوخت در خودرو و به دنبال آن مدیریت عملکرد موتور به طور گسترده‌تر افتادند. چرا که در غیر این صورت، قادر به سازگاری با قوانین زیست محیطی نبودند و صنعت خودروسازی آسیب جدی در مواجه با این قوانین می‌دید.

 همچنین سیستم‌های قدیمی قادر به تامین نیاز‌های موتورهای جدید‌تر نبودند. بنابراین سیتم‌های انژکتوری پا به این عرصه گذاشتند. تفاوت عمده‌ این دو سیستم در نحوه‌ تزریق سوخت درون سیلندرها است. سیستم‌های انژکتوری سوخت را به صورت ذرات بسیار ریز درون سیلندر می‌پاشند، در حالی که سیستم‌های کاربراتوری سوخت را درون سیلندر می‌ریزند.

 سیستم سوخت رسانی موتورهای انژکتوری شامل قسمتهای زیر است:

– باک و شیلنک های رفت و برگشت سوخت (شیلنگ برگشت فقط در خودروهای قدیمیتر وجود دارد).

– کنیستر یا سیستم جمع آوری بخارات بنزین در باک.

– پمپ بنزین.

– سوپاپ تنظیم فشار سوخت.

– نازل های سوخت یا انژکتورها.

– درجه آمپر بنزین.